Monday - Sophie Speck

Informatie over het kunstwerk

Wat zie je

Verschillende armloze figuren staan verspreid in de ruimte. Ze zijn geplaatst op diverse formaten sokkels en gemaakt van verschillende materialen: gips met keramiek, keramiek met brons en brons met gips. Hoewel ze anatomisch niet kloppen lijken de figuren toch iets menselijks te hebben. Ze zijn in zichzelf gekeerd, het hoofd gebogen, alsof ze een moment gestold zijn in de tijd. Waar zouden ze over nadenken?

Het verhaal achter het werk

Spiritualiteit is de rode draad in het werk van Johan Tahon. Wat beweegt je in het leven? Wat geeft het zin of betekenis? De term roept misschien in eerste instantie een associatie op met een religie, een godsdienst of een geloof in een bovenaardse werkelijkheid, maar het kan er ook volledig los van staan. Vaak is het juist heel aards en ligt het dichtbij de persoon zelf. Naasten, familie, werk, hobby's: het zijn allemaal drijfveren, beweegredenen of zingevende factoren voor mensen. In het geval van Tahon zie je die spirituele zoektocht niet alleen terug in de figuren zelf- vaak zijn ze in zichzelf gekeerd, het hoofd gebogen, mijmerend over het leven- maar ook in in de werkwijze en het materiaalgebruik van de kunstenaar. Hij vindt het belangrijk zijn beelden zelf te boetseren, in stilte en in volle concentratie, in een eigen atelier. Het overgieten van glazuur op keramische werk, heeft voor Tahon een ritueel karakter. Over de versnijdingen, doorboringen en vervormingen in zijn sculpturen zegt hij:

“Heel veel van de dingen in mijn werk gebeuren eerst als een soort van praktische oplossing of experiment. Die gaten maakte ik in eerste instantie om het beeld in keramiek wat lichter te maken, makkelijker te transporteren en sneller te laten drogen. Op een bepaald moment kregen die gaten ook een psychologische betekenis. Denk aan een trauma. Daarbij valt de grens tussen binnen en buiten weg, tussen wie je zelf bent en wat de wereld is. Die grens wordt bij trauma overschreden, zegt men in de psychologie. Je zelfrespect en eigenheid worden geschonden. Het wegvallen van de grens tussen binnen en buiten krijgt vorm via die gaten. De toeschouwer ziet dwars door het lichaam heen.”

De naden en lijm werkt Tahon bewust niet weg zodat de kijker de weg kan zien die de beeldhouwer heeft afgelegd om tot het beeld te komen. “Als we ons in onze breekbaarheid, onze menselijkheid laten zien aan de ander dan ontstaat er een hele diepe menselijke uitwisseling. Mijn werk gaat vooral over die intermenselijke communicatie. Het beeld, het object - hoe gebrekkig soms ook - is de bemiddelaar tussen de personen.”

De kunstenaar

Johan Tahon werd geboren in 1965 in Menen (BE). Hij woont en werkt in Munkzwalm (BE) en Istanbul (TR). Hij studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent (BE).

“Het wegvallen van de grens tussen binnen en buiten krijgt vorm via die gaten. De toeschouwer ziet dwars door het lichaam heen.” Johan Tahon over Uludag. 

https://www.youtube.com/watch?v=glrHmQOaHns

Tags