Over de inzending
De lichtinval is sterk bepalend bij het werk van Jan Schoonhoven. Als het licht uit een andere hoek komt, ziet het kunstwerk er heel anders uit. Zo is het ook met Schoonhoven zelf: hij kon niet leven van zijn kunst en werkte overdag bij de PTT. Kunst maken deed buiten kantooruren. Hij leidde zo een dubbelleven: in het licht van het kantoor is hij iemand anders. Daar gaat het lied over, en over hoe je je voelt als je overdag geestdodend kantoorwerk moet doen omdat men wat jij creëert niet waardevol genoeg vindt om je ervoor te betalen. Hoe je dan aan jezelf kunt gaan twijfelen. Ik heb het liedje vrij minimalistisch gehouden omdat het kunstwerk van Schoonhoven ook minimalistisch is. Vanwege het repetitieve karakter van het werk heb ik een telkens herhalend basloopje als basis genomen voor het nummer.
Links van de artiest: Facebook
Informatie over het kunstwerk
Wat je ziet
Twintig horizontale regels, enigszins in reliëf gevormd, waarbij op elke regel zich in het midden een trapeziumvormig 'compartiment' bevindt dat bij elke volgende regel iets naar rechts of links verspringt. In het midden ontstaat zo een verticale slingerende 'lijn'.
Het verhaal achter het werk
Jan Schoonhoven haalde de inspiratie voor zijn witte reliëfs uit architectuurfragmenten in Delft. Hij kon niet zonder Delft, zei hij zelf. Hij selecteerde een deel van een architectuurfragment, abstraheerde dat en zette het horizontaal en verticaal in serie. Hiermee maakte hij het tot kunst. Hij heeft veel van de architectuur die hij bewonderde laten fotograferen. Een van die foto’s is de wenteltrap van Museum Prinsenhof Delft. Dit reliëf lijkt afgeleid te zijn van die verspringende smalle langwerpige steentjes van de wenteltrap.
De kunstenaar
Als materiaal voor zijn reliëfs gebruikte Schoonhoven vaak ribkarton of papier-maché, bevestigd op een triplex achtergrond. Schoonhoven plaatste zijn geometrische vormen in herhaling en schilderde ze wit. Zoals in meer Delftse kunst speelt licht een belangrijke rol in dit kunstwerk; net als de beroemde schilder Johannes Vermeer speelt Schoonhoven met licht en schaduw: de veranderende lichtval verandert het werk constant. Samen met enkele andere Nederlandse kunstenaars richtte Schoonhoven in 1960 de Nulgroep op. Deze groep streefde naar een objectieve kunst die van emotionele waarden was ontdaan. De Nul-kunstenaars wilden met hun kunst géén commentaar leveren en géén ideeën verkondigen. Daarom gaf Schoonhoven zijn werken nietszeggende namen zoals RR 70-54, waardoor de kijker geen houvast krijgt of gestuurd wordt in het kijken. Het werk is gebaseerd op de wenteltrap in het museum.
Tags
Meer informatie
Overige inzendingen voor dit kunstwerk
-
R 70 54
Van: The Anaesthetics
Genre: Experimenteel
2323 2258 dagen 1 stem -
If Andy W. was a robot
Van: PWB
Genre: Electronic/Ambient
2227 2254 dagen 0 stemmen -
Take all you got
Van: Jelske
Genre: Singer/Songwriter
2592 2251 dagen 51 stemmen