Hemelvaart van Christus

Leonaert Bramer

Dit zie je
Midden op het plafond bracht Leonaert Bramer het tafereel van de Hemelvaart van Christus aan; je ziet Christus ten hemel rijzen; om hem heen spelen de engelen op verschillende muziekinstrumenten. Het is een vrolijk tafereel van wolken en lucht waar engelen doorheen zweven.

Het verhaal achter het werk
Het bijzondere aan deze schildering is dat het in een van de zalen in Museum Prinsenhof Delft is te zien op het plafond. In opdracht van het Delftse stadsbestuur beschilderde Leonaert Bramer het plafond en de wanden van de Grote Zaal in het Prinsenhof. Het stadsbestuur van Delft gebruikte na 1584 de prinselijke eetzaal van Het Prinsenhof als ontvangstzaal. Omstreeks 1650 kreeg de zaal twee moderne schouwen van eikenhout en marmer. In 1668 kreeg de schilder Leonard Bramer de opdracht de schouwen, wanden en het plafond van de Grote Zaal te beschilderen. Op de wanden werd onder meer de Bruiloft van Kana afgebeeld door Bramer. Alleen zijn Hemelvaart van Christus is nog aanwezig en werd medio 1993 gerestaureerd. De schilderingen op wanden zijn helaas verloren gegaan.

Waarom uitgekozen voor Art Rocks
Dit werk van Leonaert Bramer wordt vaak niet gezien door de bezoekers. Want wanneer kijk je naar het plafond in een museumzaal? Het is het grootste kunstwerk van het museum. Het neemt het hele plafond in beslag.

Bijzonder weetje
De fresco’s op de wanden van de Grote Zaal in het Prinsenhof zijn helaas verloren gegaan omdat ze niet bestand zijn tegen het Nederlandse klimaat. Daar had men destijds niet over nagedacht.

Over de kunstenaar
Leonaert Bramer (Delft, 1596 - 1674) was een Delftenaar die als aanvulling op zijn schildersopleiding naar Italië wilde om zich verder te bekwamen in het vak. Hij vertrekt in 1615, op zijn achttiende, naar Rome. Meer dan tien jaar leert en werkt hij daar, te midden van talloze andere kunstenaars in spe (de Bentvueghels). Hij is een groot bewonderaar van Caravaggio, de meester die kan toveren met licht en schaduw. Ook Bramer blinkt uit in nachtscènes en krijgt van Italiaanse liefhebbers de bijnaam Leonardo della Notte, Leonard van de Nacht.

In 1629 is Bramer terug in Delft en wordt hij lid van het Sint-Lucasgilde. Hij heeft voorname klanten, onder meer de stadhouderlijke familie. Geen wonder dat hij zich een woning op stand kan veroorloven: Het Wapen van Danzig aan de oostzijde van de Koornmarkt. Hij wordt zelfs lid van de Ridderlijke Broederschap, een vereniging van officieren van de schutterij en andere notabelen.

Behalve nachtelijke taferelen brengt Bramer nog een specialiteit uit Italië mee: het schilderen van fresco’s. Deze techniek, waarbij de verf direct op natte kalk wordt aangebracht, beheersen maar heel weinig Nederlandse kunstenaars.