Bugattiring

Onno Boekhoudt

Het verhaal achter het werk
De kunstenaarspraktijk van Onno Boekhoudt (1944-2002) bestond voor een belangrijk deel uit een voortdurende behoefte om de wereld naar eigen inzicht te ordenen en herordenen. Tijdens zijn dagelijkse wandelingen verzamelde hij voorwerpen die zijn aandacht trokken. Hij stelde de gevonden voorwerpen zorgvuldig samen tot stillevens die een belangrijke inspiratie vormden voor zijn studies en sieraden. Het was niet altijd duidelijk waar een sieraad begon en een studieobject of proef ophield, maar voor Boekhoudt was dat ook niet van belang. Het waren voor hem oefeningen in zijn zoektocht naar vorm en materialiteit of, zoals hij het zelf verwoordde: “Alles is studie op zoek naar vormen.”

Over de kunstenaar
Onno Boekhoudt maakte voor ieder sieraad een groot aantal ontwerpschetsen en studies. Maanden kon hij bezig zijn met het maken van schetsen en studies. Het zoeken was belangrijker dan een mogelijk eindresultaat. Zijn werkwijze was associatief: verschillende motieven konden in een reeks (her)gebruikt worden om zo tot een nieuwe combinatie te komen. Onno Boekhoudt ging terug naar de basis van het sieraad. In plaats van een steen te verwerken in een ring toonde hij de lege zetting, materialen bleven dof en een sieraad mocht gedurende het dragen veranderen. Het studiemateriaal werd door Onno Boekhoudt bewaard, gebruikt en hergebruikt in zijn vier ateliers. Verzameld materiaal, metalen, maar ook eerder gemaakte sieraden waren de basis voor een nieuw sieraad. Thema’s en vormen kwamen gedurende lange tijd in zijn werk terug.

"Het leuke aan een sieraad is dat het volkomen onbelangrijk is én heel bijzonder én heel oud en altijd door zal gaan."- Onno Boekhoudt