Goliath met speer en zwaard

Ontwerper: Albert Jansz. Vinckenbrinck

Dit zie je
Het metershoge beeld torent hoog boven je uit en maakt indruk. Ooit was het natuurlijk bedoeld om je te laten voelen wat David voelde op het slagveld toen hij tegenover de ‘echte’ reus Goliath stond. Om je nog meer te doen griezelen kunnen het hoofd en de ogen van Goliath zelfs bewegen.

Het verhaal achter het werk
De houten beelden van David, Goliath en diens schilddrager zijn afkomstig uit het 'Oude Doolhof', gelegen aan de Prinsengracht bij de Looiersgracht. Het 'Oude Doolhof' was een pleziertuin die van vóór 1625 tot 1862 heeft bestaan. In de tuin bevonden zich beelden, fonteinen en een doolhof. In de galerij binnen waren beelden en taferelen van mythologische, bijbelse en historische personages en gebeurtenissen te zien. Sommige van deze beelden konden door een mechaniek bewogen worden. Goliath kan met zijn hoofd bewegen en met zijn ogen rollen.

Waarom uitgekozen voor Art Rocks
“Het beeld roept een vermakelijke spanning op. Niemand (kleine kinderen uitgezonderd) vindt het beeld echt eng, maar misschien stel je je toch even voor hoe het zou zijn om tegenover een vijandige reus van die proporties te staan. Of misschien vind je het juist interessant hoe ze in de 17e eeuw dit soort theatrale machines maakten?”

Over de kunstenaar
Albert Jansz. Vinckenbrinck (Spaarndam, 1604 – 1664) was een Nederlandse beeldhouwer. Vinckenbrink werkte in hout. Hoewel tijdgenoten ook in ivoor werkten, is van hem geen gesigneerd werk in ivoor bekend. In 1648 liet hij door Cornelis Holsteyn een portret maken, waarbij Vinckenbrinck zich presenteerde als 'Beelthouwer der Stadt Amstelredam'. Hij werd echter, voor zover bekend, nooit formeel tot stadsbeeldhouwer benoemd. Een bekend werk van Vinckenbrinck is de 13 meter hoge preekstoel van de Nieuwe Kerk, waar hij van 1649 tot 1664 aan werkte.

Bijzonder weetje
Tegenwoordig wordt het beeld bediend met een afstandsbediening en wordt het mechaniek elektrisch aangedreven. Vroeger stond er iemand achter een gordijntje aan touwen te trekken. Toen het beeld in de 19e eeuw in de rariteitenkamer van het Stadhuis stond, paste hij daar eigenlijk niet. De oplossing was om bij het hoofd een stuk uit het plafond te zagen.